ሰውየው ከልቡ ሰው ነው

 

በአዲስ አበባ ዩኒቨርስቲ የስነጥበብና አርት ማእከል ጋሽ ተስፋዬ ገሠሠ ቴዎድሮስ ቲያትርን እያዘጋጁ ነበር አሉ በ1956 ዓ.ም ። ሰውየው ተማሪ ሆኖ ግሩም ተዋናይ ነበርና ለትወና ተመርጦ እየተለማመደ ሳለ በተማሪዎች ማህበር አባልነቱ አለምአቀፍ የወጣቶች ጉባኤ ለመሳተፍ ወደሞስኮ መሄድ ይኖርበታል። የቲያትሩን ልምምድ ማቋረጥ ስለነበረበት የእሱን ተክለሰውነት ይዞ የሚጫወተውን ገፀባህሪ ተክቶት የሚሰራ ሰው መፈለግ ግድ ሆነ። ሰውየው ለልምምድ ወደስነጥበብና አርት ማእከል/የአሁኑ ባህል ማእከል ይመስለኛል/ ሲመላለስ ወጋየሁ ንጋቱን ያየው ስለነበረ ከእኔ ጋር ይቀራረባል ብሎ እንዲተካው ይጠይቀዋል። ወጋየሁ በደስታ ይቀበላል ። ጋሽ ተስፋዬም ተስማሙ። ወጋየሁ በቲያትሩ ስሙ ሲገን ሰውየውም በፓለቲካ ከፍ ያለ ቦታ ኖረው። የእጣ ፈንታ ነገር። በኋላ ሰውየው ሲገደል ወጋየሁ አምርሮ አልቅሶለታል ይባላል።

 

ይሄን ታሪክ የኢትዮጵያን ቲያትር ታሪክ ስማር አላገኘሁትም። በተማሪዎች እንቅስቃሴ ወቅት ቲያትር የነበረው ድርሻ በሚገባ አልተሰነደም። ሰውየው በ1956 ለኮሌጅ ቀን በገበሬዎች ህይወት ላይ ያተኮረ ቲያትርም ፅፎ አቀረበ። ቲያትሩ በኢትዮጵያ አብዮትና የለውጥ እንቅስቃሴ ላይ አንድ መሪ ቃል አበርክቷል- መሬት ላራሹ። በተለያየ ስም የገበሬዎችን ህይወት ለመቀየር እንቅስቃሴ ቢኖርም መሪ ቃሉን የፈጠረው እሱ ነው። ሰውየው። ብርሀነ መስቀል ረዳ።

 

ብረሀነመስቀል ረዳ /ሰውየው/ በኢትዮጵያ አብዮት ታሪክ የማይረሳ ድርሻ የነበረው ሰው ነው። በተለያዩ መፅሀፎች ፣ጥናቶች ፣ትዝታዎች ደጋግሞ የሚነሳ የገዘፈ ማንነት ያለው ፤ የሚወሳ ፣ልብ የሚሰብር ሀቅ ያለው ሰው ነው። ታሪኩ እና ማንነቱ "ዳኛው ማነው ?" በሚለው መፅሀፍ ውስጥ ከቅርቡ ሰው ከባለቤቱ ከ3 ልጆቹ እናት ታደለች ሀይለሚካኤል ጥሩ ተደርጎ ቀርቧል። ከTower in the sky / ማማ በሰማይ /ቀጥሎ ስሜት በሚነካ ቅርበት የተፃፈ እውነት ነው። ታደለች ዝርዝር ታሪኮች ላይ ቆጠብ ያለች ብትሆንም የሰውየውን ሰብእና ለታሪክ ስላቆየች እናመሰግናታለን። ታሪኳ፣ሀዘኗ ፣ ግርታዋ ፣ታማኝነቷ ልቤን ነክቶታል። በመፅሀፍ እንደዚህ ካለቀስኩ ቆየሁ መሰለኝ በስሜታዊነት እንዲህ አልኩ ። " ባልኖርም በዚህ ሰው ግድያ እጄ ያለበት ያህል ይፀፅተኛል። ማለፉ ይቆጨኛል። የምወደው አይነት የታጋይ ነፍስ አለው። እሱን ያጣችውን ኢትዮጵያ ሳስባት እሱ እና በከንቱ ያጣናቸውን ትልልቅ ማንነቶች እናፍቃለሁ , , ,"

 

መአት ነገር ነው ያልኩት ፣ ብዙ ነገር ነው የሚሰጣችሁ መፅሀፉ , ,ስለዛ የአብዮት ዘመን ብቻ አይደለም ስለዚህ ውዥብርብር ያለ ጊዜ "የቱ ጋር የሳትነው? ከምን ተነስተን ነው እንዲህ የሆንነው? ብላችሁ ትብሰለሰሉ ከሆነ ፍንጭ ብጤ ይሰጣችኋል።

ግዴላችሁም ሁላችሁም ሀገራችሁን አንብቡበት።